شعر

برده است  که؟ یاری . چه؟ دل . از دست که؟ من  

خود دادیش دل؟ نی چه شد ؟ بربود . چون ؟ با مکر و فن  

کارش چه باشد ؟ دلبری. دل از کسی برده؟ بلی 

از چند کس؟ از یک جهان . از چه قبیل از مرد و زن  

جان میستاند چشم او ؟ آری . چه گه ؟ گاه نگاه  

دل میکشاند زلف او؟ آری . چگونه ؟ چون رسن  

تندی کند؟ آری . کجا ؟ هر جا که باشد عاشقی  

شور افکند ؟ آری . چه گه ؟ هر گه که میگوید سخن  

شیرین بود لعلش؟ بلی. بوسی تو او را ؟ کی توان 

در حسرتش چون میکنی؟ جان میکنم چون کوهکن  

در دل چه داری؟ عقده ها . از چه ؟ از آن زلف سیه  

هرگز گشاید عقده ات ؟ آری چو بگشاید دهن   

خواهی کشی او را به بر ؟ آری چسان؟ همچون قبا  

از شوق آن چون میکنی؟ پاره کنم . چه؟ پیرهن  

فرصت تویی؟ آری منم . زاهل کجا ؟ شیرازیم  

سودا چه داری ؟ عاشقی . سودت چه؟ رنجست و مهن  

 

 

                              فرصت الدوله  

 

نظرات 1 + ارسال نظر
دختر بهار جمعه 17 آبان‌ماه سال 1387 ساعت 08:01 ب.ظ http://lalehzar67.perisnablog.ir

این شعرت خیلی قشنگه

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد